DOESBURG – MARTINIKERK

Geopend tussen 11:00 en 17:00 uur

GESCHIEDENIS

De Martinikerk dateert van 1235 als Romaanse kerk. In 1487 werden toren en kerk door blikseminslag totaal verwoest. In 1532 werd de kerk als een laatgotische basiliek, opgebouwd in Nederrijnse trant. Een basiliek is een kerk, waarvan het middenschip met vensters boven de zijbeuken uitsteekt. Het patronaatsrecht over deze kerk, het recht om een pastoor te mogen benoemen, werd door de bisschop van Utrecht in 1286 overgedragen aan de Ridderlijke Duitsche Orde (een geestelijke ridderorde, ontstaan tijdens de kruistochten). Dat zou zo blijven tot de Reformatie in 1578 in Doesburg zijn intrede deed. Het wapen van de R.D.O. is te vinden op één van de schildjes van de kroonluchter in het koor van de kerk en op de rugleuning van één van de trouwstoelen.

Vele rampen hebben in de loop van de eeuwen kerk en toren getroffen, zoals in 1548, toen de bliksem insloeg en “van den tooren en kerk niet en heeft overigh gelaeten dat eenighsins van’t vuyr konde verteerd worden”. In 1672 schoten de Fransen, onder leiding van koning Lodewijk de XIV, de toren in brand en in 1717 sloeg de bliksem weer in. Nadat in 1783 Neerlands eerste bliksemafleider op de toren was geplaatst, heeft de rode haan kerk en toren verder met rust gelaten.

De laatste ramp voltrok zich op 15 april 1945, toen de terugtrekkende Duitse troepen de toren opbliezen. Het westelijke deel van de kerk werd geheel verwoest en de rest werd zwaar beschadigd. Naast het van Gelderorgel ging ook veel van het zeventiende eeuwse kerkmeubilair verloren.

EXPOSITIES 

Beeldend kunstenaar Antoinette Donkers- Dekker

Antoinette Donkers- Dekker is geboren in Oostburg in Zeeuws-Vlaanderen. Het werk van Antoinette bestaat uit mensen, dieren en abstractere vormen. Zij vat haar werk samen als beelden van hoop. De stelling van de Duitse componist Robert Schumann: “licht laten schijnen in de diepten van het menselijk hart, dat is de roeping van de kunstenaar” is toepasbaar op haar werk. Donker en licht, aarde en hemel zijn een centraal thema in haar gehele oeuvre tezamen met de menselijke emotie. De beelden tonen haar persoonlijke ontwikkeling, zoektocht naar God en naar haarzelf, worsteling en bevrijding. De laatste jaren speelt het licht een steeds grotere rol in het werk. Het licht groeit en dit vertaalt zich vaak naar witte beelden. Het wit staat hierbij symbool voor de bron, hemelse en pure onschuld, zuiverheid en kracht.

Juni Pattimahu

Juni Pattimahu, geboren in Indonesië, woont en werkt als zelfstandig kunstenaar in Roosendaal, nadat zij de St. Joost academie in Breda heeft bezocht. Zij ziet kunst als verbindingsmiddel. Kunst kan ingezet worden om naar het Zelf te zoeken en vanuit dit bewustzijn naar de Ander. Haar persoonlijke zoektocht begon bij het leren kennen van de geweldloosheid van Mahatma Gandhi. Via hem verdiepte zij zich in De Bergrede van Jezus Christus. Het bewustzijn van eigenwaarde en het geloof dat iedere persoon uniek is, wordt groter wanneer men onophoudelijk bezig is zijn blik naar binnen te richten. Dit heeft tot gevolg dat er waardering voor de ander ontstaat, ongeacht etniciteit en religie. Grenzen verdwijnen. Vanuit barmhartigheid, lankmoedigheid, zachtmoedigheid en nederigheid; vanuit morele betrokkenheid kijkend naar de wereld; naar de ander, de bergen, de wouden, de planten, de dieren. Ze zijn onlosmakelijk met ons verbonden, zelfs als we menen zonder hen te kunnen leven.