BATENBURG – OUDE SINT-VICTORKERK

Expositie van Peter Bremer, georganiseerd door In de Oude Victor

Verscholen tussen de bomen en eeuwenoude huisjes ligt de Sint-Victorkerk. Batenburg is gelegen in het Land van Maas en Waal. Het heeft een zeer aantrekkelijke historische stadskern en is aangewezen als beschermd stadsgezicht.
Volgens de legende zou Sint Willibrord in eigen persoon de heer van Batenburg tot het christendom hebben bekeerd. De oudste Batenburgse kerk zou dan ook aan deze ‘apostel der Lage Landen’ zijn gewijd. In de middeleeuwen kreeg de kerk sterke banden met de dom van Xanten. Daarmee werd Sint Victor de naamgever van de kerk.
Rond 1444 slaagde heer van Batenburg, Dirk II van Bronkhorst, erin via de aartsbisschop van Keulen de kerk te verheffen tot kapittelkerk met een deken en zes kanunniken. In 1507 volgden nog enige privileges van hertog Karel van Gelre.
In de Tachtigjarige Oorlog kiezen de heren van Batenburg de kant van de hervorming. Herman van Bronckhorst laat in 1566 de kerk plunderen. In 1600 wordt de kerk gebombardeerd door prins Maurits. In 1608 krijgt Batenburg zijn eerste predikant: Wilhelmus Isfordink.

In de negentiende eeuw kreeg de noordelijke ruimte van het schip een schoorsteen en een schuifraam, waardoor ze bruikbaar werd als schoollokaal. Het schooltje kreeg een eigen ingang met een portaaltje voor de klompen.
In de Tweede Wereldoorlog diende de kerk als onderduikadres voor een joods echtpaar uit Amsterdam. Zij sliepen in het schooltje, verbleven overdag in de consistoriekamer en hielden contact met de tegenoverliggende kosterij via signalen. Tijdens kerkdiensten verbleven ze op de zolder. De toenmalige koster en zijn vrouw hebben anderhalf jaar voor deze mensen gezorgd. De kerk is in 1979 overgedragen aan Gelderse Kerken.